Uit de zon
Overheden en gezondheidsinstellingen raden ons al sinds 1970 aan om uit de zon te blijven en vooral zonnebanken te mijden.
In ongeveer dezelfde periode (de jaren ’70 en vroege jaren ’80) begon de zonnebranche zich te vormen. Voor die tijd werden zonnebanken nauwelijks gebruikt. Tanning was in het begin wel populair, tot het een flinke tik kreeg. Zonnebrandcrème werd breeduit gepromoot, vooral in de jaren 80 en 90, samenvallend met de wat negatievere kijk op indoor tanning. Dat proces werd versnelt doordat landen als Brazilië en Australië opeens zonnebanken gingen verbieden. Verschillende landen hebben daarnaast leeftijdsgrenzen gesteld aan het gebruik van zonnebanken. Tegenwoordig wordt in bijna alle landen een actief anti-zonnebank beleid gevoerd. Door deze redenen is zonnebankgebruik gedaald sinds de vorige decennia, met ongeveer 30%.
Voor het midden van de vorige eeuw werd zonlicht breed ingezet bij genezing van rachitis en tuberculose. Wetenschappers hebben zelfs geprobeerd om zonlicht om te zetten in lampen, zoals “ sunray lamps”, solaria en uiteindelijk zonnebanken.
Miljoenen jaren lang was de zon de enige en oorspronkelijke bron van UV-licht blootstelling. UV-licht is het type licht dat voor zonnebrand kan zorgen. Door heel de geregistreerde geschiedenis heeft tanning een opmerkelijke reputatie. Sommige oud Egyptenaren schreven genezende werking toe aan de zon. In het begin van de 20e eeuw werden er veel gezondheidsvoordelen toegeschreven aan UV-licht. Bronnen van UV-licht zijn zowel de zon als lampen die de zon nastreven. Zonnebanklampen die UV-licht uitstralen werden populairder in de jaren 20 van de vorige eeuw. In dezelfde periode werd een gebruinde huid ook geassocieerd met een goede gezondheid.
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) in de USA hebben een actieve campagne om de zonlicht blootstelling van iedereen te reduceren.
De CDC claimt daarnaast dat verdere zonlichtrestricties leiden tot een toename in gezondheidsvoordelen. In andere woorden, de CDC gaat er van uit dat er een relatie is tussen nauwelijks blootstelling aan UV-licht en gezondheidsvoordelen. Volledige vermijding van zonnebanken is een logische consequentie van dat advies.
En dat terwijl de World Health Organization (WHO) tot 15 minuten zonlicht per dag adviseert (3x per week), daarmee benadrukt het vooral de gevaren van UV-licht.
Daarnaast suggereert de WHO ook dat lage vitamine D-levels een gevolg zijn van een slechte gezondheid, niet een oorzaak. Het aanpakken van het vitamine D tekort is dus geen prioriteit als je de logische implicaties van de WHO volgt.Het is wel fascinerend dat de WHO het volgende zegt: Tot nu toe zijn er aanwijzingen voor een verband tussen zonnebankgebruik en het ontwikkelen van een melanoom, maar dit is niet overtuigend.